Debate: 5ª Reflexión

A última sesión con Luz e Ana gustoume moitísimo. Poder estar todos xuntos de novo na última clase do mestrado coas dúas docentes que máis nos aportaron foi xenial. Ademais, os temas que nos propuxeron Luz e Ana para debater foron moi interesantes, xa que hoxe en día hai un gran dilema con estes temas: usar ou non a lingua materna nas clases de linguas estranxeiras, mandar ou non deberes para casa e utilizar as novas tecnoloxías na aula.

Como non podía ser doutra maneira, comezamos a clase cun warm up. A actividade de facerse pasar por un marciano pareceume moi graciosa e unha boa maneira de practicar a produción oral. Ademais, ao ser unha actividade divertida, creo que os alumnos/as a farían con máis ganas que se fose, por exemplo, falar de eles mesmos, da súa vida, etc. Así mesmo, serve para realizar con calquera grupo porque é bastante sinxela e non teñen que seguir ningunha pauta, simplemente falar ou intentar explicar cousas da maneira que máis fácil lles resulte.

A seguinte actividade por grupos foi pensar nas calidades que tiña o/a mellor docente que tivemos na nosa etapa educativa. A nós como grupo pareceunos súper importante a cercanía do docente cos seus alumnos/as e ao mesmo tempo que sexa esixente, que dea confianza para que os estudantes participen na clase e que teña paixón polo seu traballo. Cada grupo dixo unha calidade e todas me pareceron moi importantes, pero as que creo que son imprescindibles para un docente son que sexa xusto e que aparte de ter moitos coñecementos na materia que os saiba transmitir aos seus alumnos/as.

O primeiro debate que levamos a cabo por grupos foi o de usar a lingua materna na aula. Cando comezamos a debater, eu opinei que para francés en 1º da ESO como en principio ninguén deu anteriormente a materia e non saberían practicamente nada, si que usaría a lingua materna. Sen embargo, despois de escoitar as opinións das miñas compañeiras cambiei de opinión. Elas argumentaron que o francés é unha lingua moi parecida á nosa, polo que hai aspectos bastantes semellantes e non dificulta tanto o entendemento, e ademais que nos podemos apoiar tamén en imaxes, xestos, etc. para que haxa unha mellor comprensión.

Nos debates dos outros temas non cambiei a miña opinión persoal e todas opinabamos practicamente o mesmo. Con respecto aos deberes, eu estou de acordo en que haxa deberes para casa porque así é como poden practicar o que se estivo dando na clase. A maioría dos alumnos/as non van a practicar na súa casa inglés/francés voluntariamente, polo tanto eu creo que é necesario poñer algo de deberes. Ademais, a aprendizaxe das linguas estranxeiras ten que ser algo constante e continuo e, coas poucas horas que hai no currículo para as linguas, sen deberes sería imposible ter unha boa aprendizaxe. Iso si, poñer deberes con cabeza, e non 5 páxinas completas como fan algúns docentes, porque é verdade que os estudantes teñen moitas máis materias que a nosa nas que tamén lles porán deberes.

Por último, falando do uso das novas tecnoloxías na aula, penso que está ben utilizalas, pero como docentes hai que facer un bo uso delas. De nada sirve ter unha pizarra interactiva se se van seguir facendo os mesmo exercicios que co taboleiro normal. O mesmo ocorre coas tabletas e os ordenadores que substitúen os libros de texto, xa que moitos fan o mesmo que co libro, sen innovar nin facer actividades diferentes que antes sen a tecnoloxía non eran posibles. Ademais, hai que ter especial coidado, porque ás veces pode resultar perigoso que os estudantes utilicen o móbil, o ordenador ou a tableta sen a supervisión do docente.

En conclusión, tanto esta como as sesións anteriores con Luz e Ana gustáronme e aportáronme moitísimo, ensináronnos multitude de actividades para cada destreza, déronnos numerosos consellos e, sobre todo, a min persoalmente transmitíronme moitísimas ganas de ser docente. Polo tanto, por un lado estou moi agradecida de poder telas como docentes e, por outro lado, dáme pena non poder haber desfrutado delas moito máis tempo. Espero que nun futuro poida ser polo menos a metade de boa profesora que son elas. Grazas ás dúas.

Sesión compartida: 4ª Actividade

Actividade: Quen é quen?

Materia: Segunda lingua estranxeira: francés

Curso: 2º PMAR

Nivel: A1-A2

Unidade: la famille et la description de personnes 

Estariamos ao final da unidade sobre a familia e as descricións de persoas. Antes de mandarlle unha actividade relacionada co tema, faríamos un braisntorming para recordar o vocabulario xa visto anteriormente na clase.

En primeiro lugar, pegaría unha “chuleta” na pizarra con construcións que dimos para describir ás persoas: Il est brun, Elle est grande, Il a les yeux bleus, Elle a les cheveux longues, Il est sympa, Elle est mignonne... Despois, poría unha foto dunha persoa na pantalla e entre todos teriamos que describir o seu aspecto físico e como cremos que é persoalmente. Un voluntario iría apuntando as frases que se van formando.

Unha vez rematada esa preactividade, repartiríalles aleatoriamente a cada alumno/a un papeliño co nome dun compañeiro. Ninguén poderá dicir quen lle tocou porque terán que facer unha pequena descrición sobre esa persoa en secreto. Mentres escriben a descrición, eu iría observando cada unha e axudaríalles se teñen algunha dúbida ou erro.

Por último, cando todos acabasen de escribir, cada alumno/a tería que ler en alto a súa descrición ao resto da clase sen dicir o nome da persoa. Unha vez que todos acabasen de ler, faríamos unha votación para ver de quen se trataba cada descrición.

Luz e Ana: 4ª reflexión

A sesión compartida entre Luz e Ana estivo moi ben, xa que os temas dos que nos falaron cada unha foron moi interesantes e a maioría foron cousas novas para min. Con respecto á parte de Luz, gustoume moito falar da hora de titoría e dos grupos PMAR porque non habiamos tocado aínda eses temas até agora e penso que son tamén moi importantes para nós como futuros docentes. Neste mestrado tivemos unha materia de Orientación titorial, pero non nos ensinaron practicamente nada e tampouco vimos como podía estar unida á materia de linguas estranxeiras, algo que me pareceu unha idea xenial. Con respecto á parte de Ana, si que nos falaron bastante da metodoloxía CLIL noutra materia, pero case nada das seccións bilingües e dos auxiliares de conversación.

Comezamos a sesión con Luz como sempre con un warm up moi bo chamado “Photo posture”. Pareceume unha actividade moi divertida e sinxela para comezar a clase con calquera grupo de alumnos/as. Este tipo de actividades, como xa comentei noutras entradas, aínda que parezan unha parvada creo que son moi importantes para empezar a clase con bo pe, facendo que os estudantes esperten se están cansados, desmotivados, etc.

Por outro lado, falando xa de titoría, na miña opinión é unha boísima idea tratar os temas correspondentes a esa hora na lingua estranxeira, no meu caso o francés, porque así é unha maneira de practicar un pouco máis a lingua. Sen embargo, hai que ter en conta que a materia de francés non teñen porque tela todos os alumnos/as, porque na maioría dos institutos a partir de 3ª da ESO é optativa. Polo tanto, nestes casos habería algunhas actividades que non se poderían levar a cabo en francés, pero outras poderíanse adaptar. Por exemplo, se quixera mostrarlles un vídeo na pantalla podería ser o audio en francés e ter subtítulos en galego/español ou as actividades que fosen de cubrir follas, cuestionarios, etc. podería darllas aos que non teñen francés en galego/español e aos que si teñen en francés. Con respecto ás actividades que nos propuxo Luz para levar a cabo na hora de titoría, en realidade todas me pareceron moi boas. A actividade do horario ou o cuestionario da autoavaliación creo que son indispensables, a primeira para saber nós como titores o que fan pola tarde (se pasan moito tempo vendo a televisión, se non dedican nada de tempo ao estudo...) e a segunda para que se dean de conta eles mesmos se o que fan o fan ben, se teñen que cambiar os seus métodos de estudo, etc.

Tamén me gustou moito falar dos grupos PMAR, xa que non sabía practicamente nada de este tipo de grupos, nin como os escollían, nin as características que tiñan que ter, etc. A verdade é que como nos falou Luz sobre eles e da gratificación que lle daba dar clase a eses grupos, fixo que, se algún día son eu profesora, tivese ganas de estar con eses alumnos/as tamén. Aínda que ocorre o mesmo que antes, ao ser da especialidade de francés, non sei se podería darlle clase a eles, o que sería unha pena porque gustaríame probar. Ademais, as actividades que nos mostrou Luz para facer con eles, como “The Magic List” ou “My Dossier” parécenme que están moi ben porque son cousas que para nós son bastante sinxelas, pero que seguramente para eles non o son tanto e teñen que esforzarse para facelo ben.

Despois, na segunda metade da sesión con Ana tamén comezamos con unha actividade de warm up de escoller entre dúas cousas. Penso que é unha boa actividade, parecida á de Luz, para empezar a clase e espertar aos alumnos/as. Ademais, pódese utilizar en calquera curso porque a dificultade podémola aumentar ou diminuír segundo as palabras que escollamos para que se decanten. Así mesmo, penso que este xogo valería para practicar o vocabulario de moitas unidades, como poden ser os alimentos, os transportes, as viaxes...

Por outra parte, estivemos debatendo bastante sobre se as seccións bilingües son boas ou non. Eu persoalmente non podo falar moito deste tema, porque no meu instituto non había ningunha e non teño outro tipo de experiencia con elas. Aínda así, creo que son boas para os alumnos/as porque é unha maneira de practicar moito máis a lingua estranxeira e de coñecer moito máis vocabulario específico. Polo que á larga, é moi beneficioso para eles. A min a verdade é que gustaríame haber tido no meu instituto unha sección bilingüe.    Con respecto aos docentes, supoño que para eles é bastante máis difícil dar a materia noutro idioma e, sobre todo, como comentamos na clase, en institutos concertados ou privados que te poden obrigar a facelo sen ser optativo. Pero supoño que nun futuro, a maioría dos docentes terán bastantes máis coñecementos de inglés que os de agora, polo que terán xa moito máis nivel e non lles costará tanto dar unha clase noutro idioma.

Por último, falando dos auxiliares de conversación, tampouco teño moitos coñecementos nin experiencia neste tema, porque nin eu fun auxiliar nin tiven ningún cando eu era estudante. Aínda así, creo que está moi ben ter auxiliares, porque creo que aos alumnos/as motívalles moito máis que estea na clase unha persoa nativa, coa que se teñan que esforzar ademais a falar si ou si o seu idioma porque “non entende” español. Polo tanto, espero, se algún día son docente, ter na miña clase algún auxiliar de conversación. Iso si, esperemos que non estea case todos os luns con “dor de cabeza”, como nos comentou Ana.

Ana: 3ª reflexión

A terceira sesión con Ana sobre a explotación de libros de texto estivo moi ben, como todas as demais en realidade. É moi importante para nós como docentes manexar e coñecer moi ben o libro de texto que estamos utilizando na clase cos nosos alumnos/as. Ademais, como nos comentou Ana na sesión de onte, temos que estar por encima do libro, xa sexa porque teñan algún erro ou porque os exercicios que propoñen non estean moi elaborados ou non se lle saque tanto partido como nós si poderiamos facelo. Con respecto ao debate que hai hoxe en día de utilizar ou non libros de texto nas aulas, eu estou a favor de que si os haxa, pero iso non quere dicir que teñamos que facer todo o que o libro indica e seguilo rigorosamente. Máis ben sería como o que fixemos onte en grupos ao final da clase, ver que exercicios hai na unidade, cales serían interesantes de facer tal cal veñen no libro, se lles cambiariamos algo, se saltariamos exercicios e aportariamos algo novo nos, etc. Nos como docentes e “expertos na materia” temos que saber que exercicios son mellores para os nosos alumnos/as e de cales se pode sacar máis xugo.

Con respecto á actividade Quen son? que fixemos como warm up ao principio da sesión, pareceume moi divertida para realizar na aula con calquera curso, xa que se pode adaptar elixindo temas que resulten máis ou menos difíciles de adiviñar ou que se necesite máis ou menos a comunicación entre eles. Ademais é unha actividade que non costa nada facer e é reutilizable, polo que metereina segurísimo na miña mochila como profesora.

Tamén me gustou moito que nos falase un pouco dos docentes César Bona, David Calle e Ángel Carracedo, xa que aos dous primeiros, aínda que si os coñecía por ser bos profesores, non sabía moito máis deles e ao último non o coñecía. Ana comentounos algunhas frases que dixeron cada un e a verdade é que estou completamente de acordo con todas, como por exemplo “a curiosidade é o motor que nos move” e “hai que darlle mimos aos nenos/as”. Facendo especial atención a esta última, eu non son moito de facer ese tipo de comentarios porque simplemente non me saen, pero creo que, en realidade, aínda que pareza algo sen insignificancia, si que é importante, polo que espero cambiar e, se algún dia son profesora, dicilo de vez en cando.

Cando pasamos a ver os libros de texto, gustoume, en primeiro lugar, que Ana nos trouxera o libro co que está ela traballando cos seus alumnos/as na clase e non outro calquera e, en segundo lugar, que nos comentara actividades que si fixo de verdade cos seus alumnos/as e non posibles hipóteses do que se podería facer, que é o que fixemos con outros docentes. Algo que teño claro que farei sen dúbida é plastificar fotos sobre temas diferentes, como as fotos que nos ensinou Ana de comida. Ademais, dependendo das fotos pódense usar para cursos diferentes e para facer distintos tipos de actividades por grupos, en parellas, todos xuntos... Outra cousa que me chamou a atención do que nos dixo Ana foi que non explique a gramática. Supoño que me soará raro porque cando eu era estudante sempre era no que máis se paraban os profesores. Sen embargo, creo que Ana ten razón e que non hai que chamarlle por exemplo “Relative clauses”, porque en realidade os alumnos/as non saben nin o que é en español, polo que é mellor ir introducindo as cousas sen explicar que é como aprendemos a nosa lingua materna.

Por último, teño que comentar que me gustou moito o detalle de que Ana nos trouxera ás de francés unhas fotocopias dun libro de texto de francés, ademais de que nos axudou a facer posibles actividades. A verdade é que se agradece moito porque en realidade de francés non tivemos docentes que nos ensinaran actividades a traballar cos alumnos/as como Ana e Luz para inglés. Hai algunhas actividades que si as podemos copiar e levar a cabo na clase de francés, pero hai outras que son bastante difíciles de facer debido ao nivel inferior que hai con respecto ao inglés. Polo tanto, teño que dicir que os meus compañeiros de inglés danme bastante envexa sa.

En resumo, foi unha moi boa sesión onde Ana nos aportou, como sempre, moitas cousas. Cada vez teño máis claro que, nun futuro, encantaríame ser como Ana pero na materia de francés. Ogallá me chamen “loca”, porque se o fan quererá dicir que estou facendo ben o meu traballo como docente.

Is technology transforming education?

Con respecto ao artigo Is technology transforming education? estou moi de acordo co que di Russell Stannard. Penso que na maioría dos centros estase facendo un “mal” uso da tecnoloxía, porque cren que cambiando un libro de texto por un ordenador ou unha tablet xa está, pero non é así. Para que a nosa educación sexa transformadora, o que hai que cambiar primeiro é a metodoloxía tradicional que se emprega aínda nas aulas e o currículo. De nada sirve ter a última moda en tecnoloxía na clase se despois non se explota, e o único que se fai é o mesmo que antes (por exemplo, exercicios de encher ocos), cambiando simplemente o material: un taboleiro por unha pizarra interactiva ou un bolígrafo por un teclado. Iso non é nada innovador, xa que segue sendo unha ensinanza conductual típica. Polo tanto, para transformar a ensinanza e a aprendizaxe, non basta soamente coa tecnoloxía, vai moito máis alá. Os docentes teñen que decidir como usar a tecnoloxía e como queren que os seus alumnos/as a usen, innovando en actividades, co obxectivo de que os estudantes teñan clases máis activas e participativas e desenvolvan outro tipo de habilidades que son necesarias hoxe en día.

Luz: 3ª Actividade

Actividade: autobiografía dun obxecto

Materia: Segunda lingua estranxeira: francés

Curso: 4º ESO

Nivel: A2-B1

Unidade: la maison et les meubles

Tempo: 50 minutos

Estariamos ao final da unidade sobre as partes da casa, os mobles e os obxectos de cada habitación. Antes de mandarlle unha actividade de produción escrita relacionado co tema, faríamos un braisntorming para recordar o vocabulario xa visto anteriormente na clase.

En primeiro lugar, pediría que algún alumno/a saíra ao taboleiro para escribir as partes da casa en columnas (cuisine, salle à manger, chambre, salon, salle de bain). Despois, os demais alumnos/as en alto terían que ir dicindo que obxectos e mobles dos que xa vimos anteriormente hai en cada cuarto da casa (évier, canapé, lit, baignoire, coussin...).

Feita esta preactividade de repaso, pasariamos a realizar o xogo que se chama Tabú, onde as palabras que teñen que adiviñar están todas relacionadas con obxectos que hai na casa (cuillère, papier toilettes, brosse à dents, oreiller...). Os alumnos/as terían que saír por parellas aleatoriamente e un explicarlle ao outro o obxecto que lle tocou na tarxeta para que este o adiviñe (como é, para que serve, onde se atopa...). Todos terán que saír a facer a actividade.

Unha vez terminado o xogo, ensinaríalles na pantalla unha foto dun microondas cunha cara pintada como se estivese vivo. Primeiro faríalles algunha pregunta como: Algunha vez pensástedes que os obxectos (un moneco, un bolígrafo, unha testadora...) teñen vida como na película Toy Story? Se fose o caso, non vos gustaría coñecer a súa peculiar visión do mundo?, etc. Despois, a raíz da foto que lles puxen do microondas, pediríalles que me fosen dicindo posibles hipóteses inventadas sobre a vida dese obxecto (onde naceu, quen o comprou, se está feliz coa súa vida quentando comida...)

Por ultimo, sacaría unha bolsa na que teño dentro obxectos diferentes e cada alumno/a tería que sacar sen mirar un obxecto (un cepillo de dentes, un garfo, un lapis, unhas gafas, unha moneca, etc...) Con ese obxecto cada un tería que facer unha produción escrita na que eles mesmos terían que pórse na pel do obxecto e narrar a súa vida dándolle pe á creatividade e á orixinalidade (onde naceu, se o compraron nun supermercado, se o tratan ben, se morreu porque o tiraron á vasoira, se o teñen apartado nalgún recuncho da casa...). Mandaríalles comezar a redacción nos últimos minutos que quedan de clase e a terían que terminar na casa para entregarma o próximo día.

Ana: 2ª reflexión

A segunda sesión con Ana sobre a comprensión escrita pareceume moi interesante e dinámica, xa que, como nas sesión anteriores con ela e con Luz, realizamos moitísimas actividades novas para nós. A verdade é que pensar na comprensión escrita nunha lingua estranxeira normalmente é bastante aburrido para os alumnos/as, xa que sempre soe ser da mesma maneira: ler un texto sobre algo que non lles interesa practicamente nada e contestar ás preguntas. Sen embargo, nesta sesión con Ana puidemos ver que hai moitas e diferentes maneiras de practicar a comprensión escrita sen ser nada aburrido.

Gustáronme moito os dous warm up que realizamos para comezar a clase, porque son actividades moi sinxelas que se poden adaptar a calquera curso e serven tamén para sacarlle un sorriso e comezar as clases alegres e un pouco máis relaxados. Ademais, é moi útil para realizar como Bell work, así mentres os estudantes están concentrados facendo ese tipo de actividades, ti como profesor podes organizarte e preparar os materiais para despois. Creo que este tipo de actividades, aínda que parezan unha parvada, en realidade son moi importantes porque fan que os alumnos/as empecen a sesión contentos e con bo pe, algo que penso que inflúe bastante na participación despois ao longo da clase. Con respecto á actividade The three minute test, estou moi de acordo en que os estudantes teñen un malo costume en realizar os exercicios e actividades sen lelo primeiro todo. De feito, eu mesma cando era alumna cometía ese tipo de erros, polo que hai que intentar corrixirlle ese hábito dalgunha forma e mostrarlles o importante que é ler todo ben antes de comezar porque, ás veces, soamente por culpa diso faise mal unha actividade e é unha mágoa.

Outra actividade que me gustou moito foi o texto coas palabras inventadas e ter que sacarlle igualmente o sentido. Penso que é unha boa actividade para ensinarlles aos alumnos/as que non hai que comprendelo todo nun texto e sobre todo que non se deben bloquear cando non saben o significado dalgunha palabra. Pero para iso, nós como docentes temos que ensinarlle estratexias para que sexan capaces de contestar a preguntas sen sabelo practicamente todo. Sen embargo, cando eu era alumna e penso que aínda hoxe en día, non hai moitos profesores que axuden aos seus alumnos/as a adquirir este tipo de estratexias, simplemente lles piden que lean o texto e contesten ás preguntas sen máis nada.

Por outro lado, algo que me encantou e que copiarei a idea sen dúbida foi a pizarra que nos ensinou Ana para a adquisición de vocabulario. É algo moi sinxelo de facer, reutilizable e que aos alumnos/as seguro que lles motiva máis escribir aí que na súa propia libreta. Ademais, penso que pode ter moitas máis utilidades que soamente para traballar co vocabulario. Outros xogos que me pareceron xeniais para levar a cabo na clase e practicar vocabulario son o Tabú e o de Little Envelopes. Creo que están moi ben porque aos alumnos/as encántanlle facer este tipo de cousas na clase que se saen do común e, ademais, inconscientemente están adquirindo vocabulario e non lles está costando tanto como cando teñen que “chapar”.

Con respecto ás actividades para realizar coas imaxes das princesas Disney ou coa historia Blue for a boy, pink for a girl, penso que é moi importante traballar este tipo de temas independentemente de que sexamos profesores de linguas estranxeiras. Ademais, este tipo de actividades poderíanse facer con todos os cursos adaptándose un pouco. Por exemplo, co alumnado de bacharelato que ten máis nivel poderíase realizar un debate oral ou mandarlle facer unha redacción coa súa opinión sobre ese tema en concreto, e para os de menos nivel poderíaselles pedir que describiran as fotos das princesas Disney ou dar razóns de porque ou porque non o azul é para nenos e o rosa para nenas.

Por último, vou falar un pouco sobre os exames e a reválida. En primeiro lugar, gustoume que Ana nos ensinara algún exame que fai ela para os seus alumnos/as e que nos trouxera tamén os exames da reválida porque nunca os vira e non sabía exactamente como eran. Se xa non estaba moi de acordo coa reválida co feito de implantala sen cambiar nada do sistema educativo, agora que vin o exame, menos. Algunhas das cousas que máis me chamaron a atención como comentamos xa na sesión con Ana foron a cantidade enorme de estrago de papel, as actividades de listening sen ningún prelistening, a maneira máis pesada que esixen para corrixir o writing e, sobre todo, o pouco que pagan por corrixir os exames. Quedeime alucinando cando Ana nos dixo a cantidade exacta, porque non pensaba para nada que puideran pagar tan pouco a verdade.

En resumo, penso que foi unha sesión moi boa e moi produtiva onde Ana nos ensinou, outra vez máis, moitas actividades para ir metendo na nosa mochila como docentes. Alégrome moitísimo de poder ter a Ana e a Luz como profesoras porque é con elas onde estamos aprendendo moitas cousas de verdade que nos serán súper útiles para o noso futuro. 

Luz: 3ª reflexión

A terceira sesión con Luz sobre a expresión escrita pareceume moi interesante e aportoume moito, xa que nos ensinou bastantes recursos para utilizar na aula. A verdade é que a produción escrita é moi importante para a aprendizaxe dunha lingua estranxeira e nós, como docentes, debemos intentar lograr que teña sempre unha razón ou un propósito comunicativo. Digo isto porque, eu recordo que cando era alumna sempre me mandaban redaccións para facer na casa sobre o tema que houbese na unidade ou, como comentamos na clase, sobre a miña música preferida, a biografía do meu cantante preferido, etc. Eran temas que nos costaban moito escribir xa que eran aburridos e non os traballabamos previamente na clase, sempre de deberes para facer na casa unicamente. Por iso penso que esta sesión foi xenial, porque dinme de conta das moitas maneiras que se lles pode mandar facer unha redacción e que sexa moito máis divertida facela para eles, sen ser os temas de sempre cada ano. Ademais, como comprobamos onte, tamén é moito máis divertido para o docente que ten que corrixir moitas redaccións, xa que pode chegar a haber algunhas simpatiquísimas como as historias dos azucres que morrían disoltos.

Por outro lado, o warm up que fixemos ao principio da clase tamén me gustou moito. Penso que ademais se pode adaptar a tódolos cursos se lle poñemos máis ou menos dificultade e paréceme unha boa técnica para relaxar un pouco ao alumnado cando se senten agobiados por exames ou teñen moitos traballos, etc. Esta actividade nos cursos de menor nivel faríao como fixemos na clase de tres en tres, porque é máis fácil, e nos cursos de maior nivel, como bacharelato, faríao en grupos máis grandes ou todos xuntos para que así sexa algo máis difícil, tendo en conta que despois terían que escribir tamén unha historia sobre o que representaron.

Por outro lado, pareceume tamén unha boa idea realizar a principios de curso como avaliación inicial unha carta para saber o nivel co que parten, a relación ou interese que teñen co idioma... Sen embargo, creo que no meu caso, como futura docente de francés, é bastante máis difícil que de inglés porque, sobre todo nos primeiros anos, os alumnos/as non teñen practicamente nivel para escribir ben unha carta e o normal é que tampouco teñan moita relación co idioma nin gran interese por aprendelo. Aínda así, excepto en 1º da ESO, faría algún tipo de produción escrita como avaliación inicial adaptando o nivel a cada curso.

Outra actividade que me gustou moitísimo e nunca a fixera foi a poesía “Ode to...”. Penso que é algo súper fácil de facer con calquera curso e que ao final quedan uns poemas moi graciosos. Seguramente se lles pediramos que fixeran un poema eles sos sobre calquera cousa costaríalles moito máis e así, desta forma, é moito máis sinxelo e ao final quedan poemas moito máis divertidos. Ademais, os exemplos que nos ensinou Luz dalgúns alumnos/as seus encantáronme, porque moitas eran súper orixinais e tiñan ata a forma do obxecto ao que representaban. Se algún día son docente esta actividade fareina segurísimo e espero poder facela xa mesmo nas prácticas.

Tamén me gustou moito a actividade dos 5 sentidos de cerrar os ollos e ir escribindo o sitio onde te atopas, o que cheiras, o que tocas, o que comes... Nunca a fixera tampouco e creo que aos alumnos/as son actividades que lle gustarían moito porque saen do común. Eles están acostumados a ter que facer outro tipo de exercicios e actividades, polo que cando se lles fai algo parecido a isto póñenlle moito máis interese e entusiasmo e desfrútano moito máis. Así mesmo, unha vez que redacten o que foron pensando cos ollos cerrados seguramente terán curiosidade por ver o que pensaron os seus compañeiros, polo tanto iso xa é algo que lles motiva tamén a facelo ben.

Outra actividade que fixemos por parellas pero que si coñecía era a das fotos e contar o que pasou. Penso que é unha boa maneira para practicar primeiro produción oral e despois produción escrita. Ademais, saber que a foto ten unha historia de verdade detrás fai que os alumnos/as teñan curiosidade tamén por sabelo ou por ver se acertaron o non coa historia. Iso si, creo que non vale calquera foto, senón que hai que elixir ben as fotos, que sexan interesantes para eles e lles esperte un pouco de curiosidade por ver que pasa nela.

Tamén me gustou a idea de poñerlle vídeos como os shadow stories, vídeo clips, ou mesmo os do Gap year para que teñan que escribir sobre iso, xa que ademais están practicando comprensión oral real sen estar adaptada ao seu nivel. Con respecto a isto, estou moi de acordo con Luz de que o material ten que estar a libre disposición para todo o alumnado para que teñan a oportunidade de poder volver a velo as veces que queiran, sobre todo se teñen que facer unha produción escrita. Eu recordo que cando era alumna da ESO algunha vez tivemos que facer un resumo ou falar sobre un vídeo que nos puxeran na clase, pero que despois non tiñamos acceso a el. Polo tanto, era algo moi difícil para nós chegar a casa e estar a maior parte do tempo intentando recordar o máximo posible do vídeo, sendo moito mellor poder volver a velo na casa e así practicar a comprensión oral.

En resumo, a sesión foi moi produtiva e dinámica e, persoalmente, encántame que Luz nos ensine cada día multitude de actividades e consellos novos que nos veñen moi ben, sobre todo para os que non temos case experiencia docente e estabamos algo verdes no temas das actividades.