Debate: 5ª Reflexión

A última sesión con Luz e Ana gustoume moitísimo. Poder estar todos xuntos de novo na última clase do mestrado coas dúas docentes que máis nos aportaron foi xenial. Ademais, os temas que nos propuxeron Luz e Ana para debater foron moi interesantes, xa que hoxe en día hai un gran dilema con estes temas: usar ou non a lingua materna nas clases de linguas estranxeiras, mandar ou non deberes para casa e utilizar as novas tecnoloxías na aula.

Como non podía ser doutra maneira, comezamos a clase cun warm up. A actividade de facerse pasar por un marciano pareceume moi graciosa e unha boa maneira de practicar a produción oral. Ademais, ao ser unha actividade divertida, creo que os alumnos/as a farían con máis ganas que se fose, por exemplo, falar de eles mesmos, da súa vida, etc. Así mesmo, serve para realizar con calquera grupo porque é bastante sinxela e non teñen que seguir ningunha pauta, simplemente falar ou intentar explicar cousas da maneira que máis fácil lles resulte.

A seguinte actividade por grupos foi pensar nas calidades que tiña o/a mellor docente que tivemos na nosa etapa educativa. A nós como grupo pareceunos súper importante a cercanía do docente cos seus alumnos/as e ao mesmo tempo que sexa esixente, que dea confianza para que os estudantes participen na clase e que teña paixón polo seu traballo. Cada grupo dixo unha calidade e todas me pareceron moi importantes, pero as que creo que son imprescindibles para un docente son que sexa xusto e que aparte de ter moitos coñecementos na materia que os saiba transmitir aos seus alumnos/as.

O primeiro debate que levamos a cabo por grupos foi o de usar a lingua materna na aula. Cando comezamos a debater, eu opinei que para francés en 1º da ESO como en principio ninguén deu anteriormente a materia e non saberían practicamente nada, si que usaría a lingua materna. Sen embargo, despois de escoitar as opinións das miñas compañeiras cambiei de opinión. Elas argumentaron que o francés é unha lingua moi parecida á nosa, polo que hai aspectos bastantes semellantes e non dificulta tanto o entendemento, e ademais que nos podemos apoiar tamén en imaxes, xestos, etc. para que haxa unha mellor comprensión.

Nos debates dos outros temas non cambiei a miña opinión persoal e todas opinabamos practicamente o mesmo. Con respecto aos deberes, eu estou de acordo en que haxa deberes para casa porque así é como poden practicar o que se estivo dando na clase. A maioría dos alumnos/as non van a practicar na súa casa inglés/francés voluntariamente, polo tanto eu creo que é necesario poñer algo de deberes. Ademais, a aprendizaxe das linguas estranxeiras ten que ser algo constante e continuo e, coas poucas horas que hai no currículo para as linguas, sen deberes sería imposible ter unha boa aprendizaxe. Iso si, poñer deberes con cabeza, e non 5 páxinas completas como fan algúns docentes, porque é verdade que os estudantes teñen moitas máis materias que a nosa nas que tamén lles porán deberes.

Por último, falando do uso das novas tecnoloxías na aula, penso que está ben utilizalas, pero como docentes hai que facer un bo uso delas. De nada sirve ter unha pizarra interactiva se se van seguir facendo os mesmo exercicios que co taboleiro normal. O mesmo ocorre coas tabletas e os ordenadores que substitúen os libros de texto, xa que moitos fan o mesmo que co libro, sen innovar nin facer actividades diferentes que antes sen a tecnoloxía non eran posibles. Ademais, hai que ter especial coidado, porque ás veces pode resultar perigoso que os estudantes utilicen o móbil, o ordenador ou a tableta sen a supervisión do docente.

En conclusión, tanto esta como as sesións anteriores con Luz e Ana gustáronme e aportáronme moitísimo, ensináronnos multitude de actividades para cada destreza, déronnos numerosos consellos e, sobre todo, a min persoalmente transmitíronme moitísimas ganas de ser docente. Polo tanto, por un lado estou moi agradecida de poder telas como docentes e, por outro lado, dáme pena non poder haber desfrutado delas moito máis tempo. Espero que nun futuro poida ser polo menos a metade de boa profesora que son elas. Grazas ás dúas.

Sesión compartida: 4ª Actividade

Actividade: Quen é quen?

Materia: Segunda lingua estranxeira: francés

Curso: 2º PMAR

Nivel: A1-A2

Unidade: la famille et la description de personnes 

Estariamos ao final da unidade sobre a familia e as descricións de persoas. Antes de mandarlle unha actividade relacionada co tema, faríamos un braisntorming para recordar o vocabulario xa visto anteriormente na clase.

En primeiro lugar, pegaría unha “chuleta” na pizarra con construcións que dimos para describir ás persoas: Il est brun, Elle est grande, Il a les yeux bleus, Elle a les cheveux longues, Il est sympa, Elle est mignonne... Despois, poría unha foto dunha persoa na pantalla e entre todos teriamos que describir o seu aspecto físico e como cremos que é persoalmente. Un voluntario iría apuntando as frases que se van formando.

Unha vez rematada esa preactividade, repartiríalles aleatoriamente a cada alumno/a un papeliño co nome dun compañeiro. Ninguén poderá dicir quen lle tocou porque terán que facer unha pequena descrición sobre esa persoa en secreto. Mentres escriben a descrición, eu iría observando cada unha e axudaríalles se teñen algunha dúbida ou erro.

Por último, cando todos acabasen de escribir, cada alumno/a tería que ler en alto a súa descrición ao resto da clase sen dicir o nome da persoa. Unha vez que todos acabasen de ler, faríamos unha votación para ver de quen se trataba cada descrición.

Luz e Ana: 4ª reflexión

A sesión compartida entre Luz e Ana estivo moi ben, xa que os temas dos que nos falaron cada unha foron moi interesantes e a maioría foron cousas novas para min. Con respecto á parte de Luz, gustoume moito falar da hora de titoría e dos grupos PMAR porque non habiamos tocado aínda eses temas até agora e penso que son tamén moi importantes para nós como futuros docentes. Neste mestrado tivemos unha materia de Orientación titorial, pero non nos ensinaron practicamente nada e tampouco vimos como podía estar unida á materia de linguas estranxeiras, algo que me pareceu unha idea xenial. Con respecto á parte de Ana, si que nos falaron bastante da metodoloxía CLIL noutra materia, pero case nada das seccións bilingües e dos auxiliares de conversación.

Comezamos a sesión con Luz como sempre con un warm up moi bo chamado “Photo posture”. Pareceume unha actividade moi divertida e sinxela para comezar a clase con calquera grupo de alumnos/as. Este tipo de actividades, como xa comentei noutras entradas, aínda que parezan unha parvada creo que son moi importantes para empezar a clase con bo pe, facendo que os estudantes esperten se están cansados, desmotivados, etc.

Por outro lado, falando xa de titoría, na miña opinión é unha boísima idea tratar os temas correspondentes a esa hora na lingua estranxeira, no meu caso o francés, porque así é unha maneira de practicar un pouco máis a lingua. Sen embargo, hai que ter en conta que a materia de francés non teñen porque tela todos os alumnos/as, porque na maioría dos institutos a partir de 3ª da ESO é optativa. Polo tanto, nestes casos habería algunhas actividades que non se poderían levar a cabo en francés, pero outras poderíanse adaptar. Por exemplo, se quixera mostrarlles un vídeo na pantalla podería ser o audio en francés e ter subtítulos en galego/español ou as actividades que fosen de cubrir follas, cuestionarios, etc. podería darllas aos que non teñen francés en galego/español e aos que si teñen en francés. Con respecto ás actividades que nos propuxo Luz para levar a cabo na hora de titoría, en realidade todas me pareceron moi boas. A actividade do horario ou o cuestionario da autoavaliación creo que son indispensables, a primeira para saber nós como titores o que fan pola tarde (se pasan moito tempo vendo a televisión, se non dedican nada de tempo ao estudo...) e a segunda para que se dean de conta eles mesmos se o que fan o fan ben, se teñen que cambiar os seus métodos de estudo, etc.

Tamén me gustou moito falar dos grupos PMAR, xa que non sabía practicamente nada de este tipo de grupos, nin como os escollían, nin as características que tiñan que ter, etc. A verdade é que como nos falou Luz sobre eles e da gratificación que lle daba dar clase a eses grupos, fixo que, se algún día son eu profesora, tivese ganas de estar con eses alumnos/as tamén. Aínda que ocorre o mesmo que antes, ao ser da especialidade de francés, non sei se podería darlle clase a eles, o que sería unha pena porque gustaríame probar. Ademais, as actividades que nos mostrou Luz para facer con eles, como “The Magic List” ou “My Dossier” parécenme que están moi ben porque son cousas que para nós son bastante sinxelas, pero que seguramente para eles non o son tanto e teñen que esforzarse para facelo ben.

Despois, na segunda metade da sesión con Ana tamén comezamos con unha actividade de warm up de escoller entre dúas cousas. Penso que é unha boa actividade, parecida á de Luz, para empezar a clase e espertar aos alumnos/as. Ademais, pódese utilizar en calquera curso porque a dificultade podémola aumentar ou diminuír segundo as palabras que escollamos para que se decanten. Así mesmo, penso que este xogo valería para practicar o vocabulario de moitas unidades, como poden ser os alimentos, os transportes, as viaxes...

Por outra parte, estivemos debatendo bastante sobre se as seccións bilingües son boas ou non. Eu persoalmente non podo falar moito deste tema, porque no meu instituto non había ningunha e non teño outro tipo de experiencia con elas. Aínda así, creo que son boas para os alumnos/as porque é unha maneira de practicar moito máis a lingua estranxeira e de coñecer moito máis vocabulario específico. Polo que á larga, é moi beneficioso para eles. A min a verdade é que gustaríame haber tido no meu instituto unha sección bilingüe.    Con respecto aos docentes, supoño que para eles é bastante máis difícil dar a materia noutro idioma e, sobre todo, como comentamos na clase, en institutos concertados ou privados que te poden obrigar a facelo sen ser optativo. Pero supoño que nun futuro, a maioría dos docentes terán bastantes máis coñecementos de inglés que os de agora, polo que terán xa moito máis nivel e non lles costará tanto dar unha clase noutro idioma.

Por último, falando dos auxiliares de conversación, tampouco teño moitos coñecementos nin experiencia neste tema, porque nin eu fun auxiliar nin tiven ningún cando eu era estudante. Aínda así, creo que está moi ben ter auxiliares, porque creo que aos alumnos/as motívalles moito máis que estea na clase unha persoa nativa, coa que se teñan que esforzar ademais a falar si ou si o seu idioma porque “non entende” español. Polo tanto, espero, se algún día son docente, ter na miña clase algún auxiliar de conversación. Iso si, esperemos que non estea case todos os luns con “dor de cabeza”, como nos comentou Ana.

Ana: 3ª reflexión

A terceira sesión con Ana sobre a explotación de libros de texto estivo moi ben, como todas as demais en realidade. É moi importante para nós como docentes manexar e coñecer moi ben o libro de texto que estamos utilizando na clase cos nosos alumnos/as. Ademais, como nos comentou Ana na sesión de onte, temos que estar por encima do libro, xa sexa porque teñan algún erro ou porque os exercicios que propoñen non estean moi elaborados ou non se lle saque tanto partido como nós si poderiamos facelo. Con respecto ao debate que hai hoxe en día de utilizar ou non libros de texto nas aulas, eu estou a favor de que si os haxa, pero iso non quere dicir que teñamos que facer todo o que o libro indica e seguilo rigorosamente. Máis ben sería como o que fixemos onte en grupos ao final da clase, ver que exercicios hai na unidade, cales serían interesantes de facer tal cal veñen no libro, se lles cambiariamos algo, se saltariamos exercicios e aportariamos algo novo nos, etc. Nos como docentes e “expertos na materia” temos que saber que exercicios son mellores para os nosos alumnos/as e de cales se pode sacar máis xugo.

Con respecto á actividade Quen son? que fixemos como warm up ao principio da sesión, pareceume moi divertida para realizar na aula con calquera curso, xa que se pode adaptar elixindo temas que resulten máis ou menos difíciles de adiviñar ou que se necesite máis ou menos a comunicación entre eles. Ademais é unha actividade que non costa nada facer e é reutilizable, polo que metereina segurísimo na miña mochila como profesora.

Tamén me gustou moito que nos falase un pouco dos docentes César Bona, David Calle e Ángel Carracedo, xa que aos dous primeiros, aínda que si os coñecía por ser bos profesores, non sabía moito máis deles e ao último non o coñecía. Ana comentounos algunhas frases que dixeron cada un e a verdade é que estou completamente de acordo con todas, como por exemplo “a curiosidade é o motor que nos move” e “hai que darlle mimos aos nenos/as”. Facendo especial atención a esta última, eu non son moito de facer ese tipo de comentarios porque simplemente non me saen, pero creo que, en realidade, aínda que pareza algo sen insignificancia, si que é importante, polo que espero cambiar e, se algún dia son profesora, dicilo de vez en cando.

Cando pasamos a ver os libros de texto, gustoume, en primeiro lugar, que Ana nos trouxera o libro co que está ela traballando cos seus alumnos/as na clase e non outro calquera e, en segundo lugar, que nos comentara actividades que si fixo de verdade cos seus alumnos/as e non posibles hipóteses do que se podería facer, que é o que fixemos con outros docentes. Algo que teño claro que farei sen dúbida é plastificar fotos sobre temas diferentes, como as fotos que nos ensinou Ana de comida. Ademais, dependendo das fotos pódense usar para cursos diferentes e para facer distintos tipos de actividades por grupos, en parellas, todos xuntos... Outra cousa que me chamou a atención do que nos dixo Ana foi que non explique a gramática. Supoño que me soará raro porque cando eu era estudante sempre era no que máis se paraban os profesores. Sen embargo, creo que Ana ten razón e que non hai que chamarlle por exemplo “Relative clauses”, porque en realidade os alumnos/as non saben nin o que é en español, polo que é mellor ir introducindo as cousas sen explicar que é como aprendemos a nosa lingua materna.

Por último, teño que comentar que me gustou moito o detalle de que Ana nos trouxera ás de francés unhas fotocopias dun libro de texto de francés, ademais de que nos axudou a facer posibles actividades. A verdade é que se agradece moito porque en realidade de francés non tivemos docentes que nos ensinaran actividades a traballar cos alumnos/as como Ana e Luz para inglés. Hai algunhas actividades que si as podemos copiar e levar a cabo na clase de francés, pero hai outras que son bastante difíciles de facer debido ao nivel inferior que hai con respecto ao inglés. Polo tanto, teño que dicir que os meus compañeiros de inglés danme bastante envexa sa.

En resumo, foi unha moi boa sesión onde Ana nos aportou, como sempre, moitas cousas. Cada vez teño máis claro que, nun futuro, encantaríame ser como Ana pero na materia de francés. Ogallá me chamen “loca”, porque se o fan quererá dicir que estou facendo ben o meu traballo como docente.

Is technology transforming education?

Con respecto ao artigo Is technology transforming education? estou moi de acordo co que di Russell Stannard. Penso que na maioría dos centros estase facendo un “mal” uso da tecnoloxía, porque cren que cambiando un libro de texto por un ordenador ou unha tablet xa está, pero non é así. Para que a nosa educación sexa transformadora, o que hai que cambiar primeiro é a metodoloxía tradicional que se emprega aínda nas aulas e o currículo. De nada sirve ter a última moda en tecnoloxía na clase se despois non se explota, e o único que se fai é o mesmo que antes (por exemplo, exercicios de encher ocos), cambiando simplemente o material: un taboleiro por unha pizarra interactiva ou un bolígrafo por un teclado. Iso non é nada innovador, xa que segue sendo unha ensinanza conductual típica. Polo tanto, para transformar a ensinanza e a aprendizaxe, non basta soamente coa tecnoloxía, vai moito máis alá. Os docentes teñen que decidir como usar a tecnoloxía e como queren que os seus alumnos/as a usen, innovando en actividades, co obxectivo de que os estudantes teñan clases máis activas e participativas e desenvolvan outro tipo de habilidades que son necesarias hoxe en día.

Luz: 3ª Actividade

Actividade: autobiografía dun obxecto

Materia: Segunda lingua estranxeira: francés

Curso: 4º ESO

Nivel: A2-B1

Unidade: la maison et les meubles

Tempo: 50 minutos

Estariamos ao final da unidade sobre as partes da casa, os mobles e os obxectos de cada habitación. Antes de mandarlle unha actividade de produción escrita relacionado co tema, faríamos un braisntorming para recordar o vocabulario xa visto anteriormente na clase.

En primeiro lugar, pediría que algún alumno/a saíra ao taboleiro para escribir as partes da casa en columnas (cuisine, salle à manger, chambre, salon, salle de bain). Despois, os demais alumnos/as en alto terían que ir dicindo que obxectos e mobles dos que xa vimos anteriormente hai en cada cuarto da casa (évier, canapé, lit, baignoire, coussin...).

Feita esta preactividade de repaso, pasariamos a realizar o xogo que se chama Tabú, onde as palabras que teñen que adiviñar están todas relacionadas con obxectos que hai na casa (cuillère, papier toilettes, brosse à dents, oreiller...). Os alumnos/as terían que saír por parellas aleatoriamente e un explicarlle ao outro o obxecto que lle tocou na tarxeta para que este o adiviñe (como é, para que serve, onde se atopa...). Todos terán que saír a facer a actividade.

Unha vez terminado o xogo, ensinaríalles na pantalla unha foto dun microondas cunha cara pintada como se estivese vivo. Primeiro faríalles algunha pregunta como: Algunha vez pensástedes que os obxectos (un moneco, un bolígrafo, unha testadora...) teñen vida como na película Toy Story? Se fose o caso, non vos gustaría coñecer a súa peculiar visión do mundo?, etc. Despois, a raíz da foto que lles puxen do microondas, pediríalles que me fosen dicindo posibles hipóteses inventadas sobre a vida dese obxecto (onde naceu, quen o comprou, se está feliz coa súa vida quentando comida...)

Por ultimo, sacaría unha bolsa na que teño dentro obxectos diferentes e cada alumno/a tería que sacar sen mirar un obxecto (un cepillo de dentes, un garfo, un lapis, unhas gafas, unha moneca, etc...) Con ese obxecto cada un tería que facer unha produción escrita na que eles mesmos terían que pórse na pel do obxecto e narrar a súa vida dándolle pe á creatividade e á orixinalidade (onde naceu, se o compraron nun supermercado, se o tratan ben, se morreu porque o tiraron á vasoira, se o teñen apartado nalgún recuncho da casa...). Mandaríalles comezar a redacción nos últimos minutos que quedan de clase e a terían que terminar na casa para entregarma o próximo día.

Ana: 2ª reflexión

A segunda sesión con Ana sobre a comprensión escrita pareceume moi interesante e dinámica, xa que, como nas sesión anteriores con ela e con Luz, realizamos moitísimas actividades novas para nós. A verdade é que pensar na comprensión escrita nunha lingua estranxeira normalmente é bastante aburrido para os alumnos/as, xa que sempre soe ser da mesma maneira: ler un texto sobre algo que non lles interesa practicamente nada e contestar ás preguntas. Sen embargo, nesta sesión con Ana puidemos ver que hai moitas e diferentes maneiras de practicar a comprensión escrita sen ser nada aburrido.

Gustáronme moito os dous warm up que realizamos para comezar a clase, porque son actividades moi sinxelas que se poden adaptar a calquera curso e serven tamén para sacarlle un sorriso e comezar as clases alegres e un pouco máis relaxados. Ademais, é moi útil para realizar como Bell work, así mentres os estudantes están concentrados facendo ese tipo de actividades, ti como profesor podes organizarte e preparar os materiais para despois. Creo que este tipo de actividades, aínda que parezan unha parvada, en realidade son moi importantes porque fan que os alumnos/as empecen a sesión contentos e con bo pe, algo que penso que inflúe bastante na participación despois ao longo da clase. Con respecto á actividade The three minute test, estou moi de acordo en que os estudantes teñen un malo costume en realizar os exercicios e actividades sen lelo primeiro todo. De feito, eu mesma cando era alumna cometía ese tipo de erros, polo que hai que intentar corrixirlle ese hábito dalgunha forma e mostrarlles o importante que é ler todo ben antes de comezar porque, ás veces, soamente por culpa diso faise mal unha actividade e é unha mágoa.

Outra actividade que me gustou moito foi o texto coas palabras inventadas e ter que sacarlle igualmente o sentido. Penso que é unha boa actividade para ensinarlles aos alumnos/as que non hai que comprendelo todo nun texto e sobre todo que non se deben bloquear cando non saben o significado dalgunha palabra. Pero para iso, nós como docentes temos que ensinarlle estratexias para que sexan capaces de contestar a preguntas sen sabelo practicamente todo. Sen embargo, cando eu era alumna e penso que aínda hoxe en día, non hai moitos profesores que axuden aos seus alumnos/as a adquirir este tipo de estratexias, simplemente lles piden que lean o texto e contesten ás preguntas sen máis nada.

Por outro lado, algo que me encantou e que copiarei a idea sen dúbida foi a pizarra que nos ensinou Ana para a adquisición de vocabulario. É algo moi sinxelo de facer, reutilizable e que aos alumnos/as seguro que lles motiva máis escribir aí que na súa propia libreta. Ademais, penso que pode ter moitas máis utilidades que soamente para traballar co vocabulario. Outros xogos que me pareceron xeniais para levar a cabo na clase e practicar vocabulario son o Tabú e o de Little Envelopes. Creo que están moi ben porque aos alumnos/as encántanlle facer este tipo de cousas na clase que se saen do común e, ademais, inconscientemente están adquirindo vocabulario e non lles está costando tanto como cando teñen que “chapar”.

Con respecto ás actividades para realizar coas imaxes das princesas Disney ou coa historia Blue for a boy, pink for a girl, penso que é moi importante traballar este tipo de temas independentemente de que sexamos profesores de linguas estranxeiras. Ademais, este tipo de actividades poderíanse facer con todos os cursos adaptándose un pouco. Por exemplo, co alumnado de bacharelato que ten máis nivel poderíase realizar un debate oral ou mandarlle facer unha redacción coa súa opinión sobre ese tema en concreto, e para os de menos nivel poderíaselles pedir que describiran as fotos das princesas Disney ou dar razóns de porque ou porque non o azul é para nenos e o rosa para nenas.

Por último, vou falar un pouco sobre os exames e a reválida. En primeiro lugar, gustoume que Ana nos ensinara algún exame que fai ela para os seus alumnos/as e que nos trouxera tamén os exames da reválida porque nunca os vira e non sabía exactamente como eran. Se xa non estaba moi de acordo coa reválida co feito de implantala sen cambiar nada do sistema educativo, agora que vin o exame, menos. Algunhas das cousas que máis me chamaron a atención como comentamos xa na sesión con Ana foron a cantidade enorme de estrago de papel, as actividades de listening sen ningún prelistening, a maneira máis pesada que esixen para corrixir o writing e, sobre todo, o pouco que pagan por corrixir os exames. Quedeime alucinando cando Ana nos dixo a cantidade exacta, porque non pensaba para nada que puideran pagar tan pouco a verdade.

En resumo, penso que foi unha sesión moi boa e moi produtiva onde Ana nos ensinou, outra vez máis, moitas actividades para ir metendo na nosa mochila como docentes. Alégrome moitísimo de poder ter a Ana e a Luz como profesoras porque é con elas onde estamos aprendendo moitas cousas de verdade que nos serán súper útiles para o noso futuro. 

Luz: 3ª reflexión

A terceira sesión con Luz sobre a expresión escrita pareceume moi interesante e aportoume moito, xa que nos ensinou bastantes recursos para utilizar na aula. A verdade é que a produción escrita é moi importante para a aprendizaxe dunha lingua estranxeira e nós, como docentes, debemos intentar lograr que teña sempre unha razón ou un propósito comunicativo. Digo isto porque, eu recordo que cando era alumna sempre me mandaban redaccións para facer na casa sobre o tema que houbese na unidade ou, como comentamos na clase, sobre a miña música preferida, a biografía do meu cantante preferido, etc. Eran temas que nos costaban moito escribir xa que eran aburridos e non os traballabamos previamente na clase, sempre de deberes para facer na casa unicamente. Por iso penso que esta sesión foi xenial, porque dinme de conta das moitas maneiras que se lles pode mandar facer unha redacción e que sexa moito máis divertida facela para eles, sen ser os temas de sempre cada ano. Ademais, como comprobamos onte, tamén é moito máis divertido para o docente que ten que corrixir moitas redaccións, xa que pode chegar a haber algunhas simpatiquísimas como as historias dos azucres que morrían disoltos.

Por outro lado, o warm up que fixemos ao principio da clase tamén me gustou moito. Penso que ademais se pode adaptar a tódolos cursos se lle poñemos máis ou menos dificultade e paréceme unha boa técnica para relaxar un pouco ao alumnado cando se senten agobiados por exames ou teñen moitos traballos, etc. Esta actividade nos cursos de menor nivel faríao como fixemos na clase de tres en tres, porque é máis fácil, e nos cursos de maior nivel, como bacharelato, faríao en grupos máis grandes ou todos xuntos para que así sexa algo máis difícil, tendo en conta que despois terían que escribir tamén unha historia sobre o que representaron.

Por outro lado, pareceume tamén unha boa idea realizar a principios de curso como avaliación inicial unha carta para saber o nivel co que parten, a relación ou interese que teñen co idioma... Sen embargo, creo que no meu caso, como futura docente de francés, é bastante máis difícil que de inglés porque, sobre todo nos primeiros anos, os alumnos/as non teñen practicamente nivel para escribir ben unha carta e o normal é que tampouco teñan moita relación co idioma nin gran interese por aprendelo. Aínda así, excepto en 1º da ESO, faría algún tipo de produción escrita como avaliación inicial adaptando o nivel a cada curso.

Outra actividade que me gustou moitísimo e nunca a fixera foi a poesía “Ode to...”. Penso que é algo súper fácil de facer con calquera curso e que ao final quedan uns poemas moi graciosos. Seguramente se lles pediramos que fixeran un poema eles sos sobre calquera cousa costaríalles moito máis e así, desta forma, é moito máis sinxelo e ao final quedan poemas moito máis divertidos. Ademais, os exemplos que nos ensinou Luz dalgúns alumnos/as seus encantáronme, porque moitas eran súper orixinais e tiñan ata a forma do obxecto ao que representaban. Se algún día son docente esta actividade fareina segurísimo e espero poder facela xa mesmo nas prácticas.

Tamén me gustou moito a actividade dos 5 sentidos de cerrar os ollos e ir escribindo o sitio onde te atopas, o que cheiras, o que tocas, o que comes... Nunca a fixera tampouco e creo que aos alumnos/as son actividades que lle gustarían moito porque saen do común. Eles están acostumados a ter que facer outro tipo de exercicios e actividades, polo que cando se lles fai algo parecido a isto póñenlle moito máis interese e entusiasmo e desfrútano moito máis. Así mesmo, unha vez que redacten o que foron pensando cos ollos cerrados seguramente terán curiosidade por ver o que pensaron os seus compañeiros, polo tanto iso xa é algo que lles motiva tamén a facelo ben.

Outra actividade que fixemos por parellas pero que si coñecía era a das fotos e contar o que pasou. Penso que é unha boa maneira para practicar primeiro produción oral e despois produción escrita. Ademais, saber que a foto ten unha historia de verdade detrás fai que os alumnos/as teñan curiosidade tamén por sabelo ou por ver se acertaron o non coa historia. Iso si, creo que non vale calquera foto, senón que hai que elixir ben as fotos, que sexan interesantes para eles e lles esperte un pouco de curiosidade por ver que pasa nela.

Tamén me gustou a idea de poñerlle vídeos como os shadow stories, vídeo clips, ou mesmo os do Gap year para que teñan que escribir sobre iso, xa que ademais están practicando comprensión oral real sen estar adaptada ao seu nivel. Con respecto a isto, estou moi de acordo con Luz de que o material ten que estar a libre disposición para todo o alumnado para que teñan a oportunidade de poder volver a velo as veces que queiran, sobre todo se teñen que facer unha produción escrita. Eu recordo que cando era alumna da ESO algunha vez tivemos que facer un resumo ou falar sobre un vídeo que nos puxeran na clase, pero que despois non tiñamos acceso a el. Polo tanto, era algo moi difícil para nós chegar a casa e estar a maior parte do tempo intentando recordar o máximo posible do vídeo, sendo moito mellor poder volver a velo na casa e así practicar a comprensión oral.

En resumo, a sesión foi moi produtiva e dinámica e, persoalmente, encántame que Luz nos ensine cada día multitude de actividades e consellos novos que nos veñen moi ben, sobre todo para os que non temos case experiencia docente e estabamos algo verdes no temas das actividades. 

Luz: 2ª Actividade

ACTIVIDADE A PARTIR DUNHA FOTO

Materia: Segunda lingua estranxeira: francés

Curso: 4º ESO

Nivel: A2-B1

Unidade: les vacances et les activités de plein air

Primeiro sen dicirlles nada poñeríalles unha foto persoal na pantalla para collelos por sorpresa. A foto que lles mostraría foi feita no Algarve de vacacións coas miñas amigas. Paréceme que algo indispensable para que os alumnos/as poñan interese nunha actividade é que esta sexa o máis personalizada e contextualizada posible. Así, con este tipo de fotos, hai tamén information gap real, polo que podemos explotar a curiosidade real. Ademais, se é unha imaxe persoal da profesora, mais aínda, xa que aos alumnos/as encántalle saber da vida dos docentes. Polo tanto, o normal sería ter unha boa resposta pola súa parte para levar a cabo a actividade. Iso si, hai que ter coidado coas fotos que escollemos, xa que non todas se prestan a facer actividades de este tipo, xa sexa por temas delicados, por ser demasiado persoal ou simplemente por ser unha foto sen nada que sacar dela.

Despois, faría o xogo de Two truths one lie con respecto á foto. Diría en francés dúas verdades e unha mentira, por exemplo: Cet été, je suis allée en vacances en Italie; Une des filles sur la photo est ma soeur e La personne qui a pris la photo était le guide touristique. En parellas co compañeiro do lado terían que facerme preguntas en francés para intentar adiviñar cal é a mentira (Quelle est ta soeur sur la photo?, Comment s'appelle le guide touristique?, Quelle partie de l'Italie?...). Despois de contestar ás preguntas, cada parella tería que pórse de acordo e votar pola que cre que é falsa e dar as súas razóns explicando o porque en francés. Por último, sairíamos de dúbidas dicindo quen tivo razón e porque. Esta actividade tería unha duración de 15 minutos.

Logo aproveitariamos a foto para facer outra actividade. Por parellas terían que crear un final ou unha pequena historia do que pasa despois dese momento concreto da foto. Así, os alumnos/as usarían a súa imaxinación e traballarían a competencia artística. Para comezar a actividade, primeiro terían que escribir en francés nunha folla a historia e eu, como docente, iría por cada grupo vendo o que escriben e axudando aos que tiveran algún problema ou dúbida. Despois cada parella lería en alto a súa historia e, para terminar, faríamos unha especie de votación para a historia que máis nos gustou. Por último, proporíalles traer o próximo día unha foto súa para facer un show and tell. Esta actividade tería unha duración de 20 minutos.

Luz: 2ª reflexión

A segunda sesión con Luz encantoume, foi moi dinámica e pareceume súper útil, xa que nos ensinou moitísimas actividades diferentes para facer cos alumnos/as que ademais se poden reutilizar cantas veces queiramos. Estou contentísima de ter estas sesión con Luz e Ana porque a verdade é que estaba algo preocupada co tema de facer e organizar actividades, xa que ao non ter moita experiencia con alumnos/as estaba un pouco verde, por así dicilo. Outra cousa que me gustou foi que nós mesmos fixésemos o papel de alumnos/as e levaramos a cabo a maioría das actividades na aula para ver como funcionaban, porque non é o mesmo dicir soamente de que tratan que poñerse na pel e ver como se desenvolven na clase.

A primeira actividade que fixemos na clase como warm up tamén me pareceu moi interesante, xa que con simplemente dous papeis diferentes podemos facer que os rapaces/as estean entretidos sacándolle posibles diferenzas a ambos papeis. Ademais, esta actividade poderíase facer tamén con outros obxectos para non ser sempre os mesmos e así poder usar este tipo de warm up máis veces na clase.

O crucigrama que fixemos de Who is who? coas curiosidades de cada un de nós pareceume unha idea xenial para coñecernos un pouco máis entre todos. Ademais, tomando como punto de partida o crucigrama, poderíanse facer moitas outras actividades. Por exemplo, se queremos practicar o vocabulario dunha unidade, poderíase escribir a definición do termo e os alumnos/as ter que adiviñar a palabra (Fruit du pommier de forme plus ou moins arrondie, de couleur verte, jaune ou rouge selon la variété à pomme) ou se estamos na unidade das descricións de persoas, poderiamos escribir frases describindo a estudantes da clase (sempre sen faltar ao respecto) e eles/elas ter que adiviñar a quen corresponde cada unha das frases (Fille aux cheveux longs, raides et bruns, aux yeux bleus et dont le prénom commence par S à Sara). Penso que é un xogo que se pode reutilizar as veces que queiramos, aínda que isto non quere dicir que por cada tema teñan que facer un, porque senón aburriranse e non lles fará gracia completar o crucigrama aínda que sexa de temas diferentes. Algo parecido á actividade do crucigrama sería unha sopa de letras, onde tamén poderían buscar palabras a raíz das definicións que haxa escritas.

Por outro lado, parecéronme moi importantes os consellos que nos deu Luz sobre as tarefas complexas que ao final se converten en proxectos. Na miña opinión, os proxectos son algo bastante difícil para meternos nós coa pouca experiencia que temos na docencia, aínda que se teño a ocasión si que me gustaría participar e colaborar neles porque é algo do que seguramente aprenderemos moitas cousas. Ademais, supoño que desa forma é a mellor maneira de observar e aprender a saber como funcionan, como hai que planificalos, etc... para despois nun futuro poder levalos a cabo nós mesmos sen moita angustia nin posibles desastres.

Con respecto ás actividades de expresión/produción oral, gustoume moito falar do enfoque comunicativo. Penso que para a aprendizaxe das linguas estranxeiras é súper importante, por non dicir o máis importante, xa que o obxectivo de aprender unha lingua estranxeira é poder comunicarse con outra persoa nese idioma. Por desgraza, eu non tiven moita sorte cos profesores de idiomas, sobre todo en inglés, xa que ningún daba pe a falar en inglés nin facer actividades que necesitasen do enfoque comunicativo. Sempre faciamos o mesmo: ler o texto de cada unidade, contestar ás preguntas, facer os exercicios de vocabulario e gramática e por último corrixilos. De feito, case ningunha profesora no instituto nos falaba en inglés e, unha en concreto, escusábase dicindo que non tiña acento inglés para falalo. Parece unha broma, pero por desgraza non o é. Era moi raro facer algunha actividade na que tiveramos que falar no idioma estranxeiro e tampouco había exame oral, polo tanto, en realidade, non estabamos aprendendo unha lingua de verdade, xa que non sabiamos falar, soamente completar exercicios. Esta é unha das razóns polas que me esforzarei todo o posible por intentar facer actividades nas que os alumnos/as falen e se comuniquen sen vergoña, porque como comentamos na clase, da igual ter algúns erros ao falar, xa que ao final o importante é saber comunicarse axudándonos se podemos de xestos ou de imaxes.

Por outro lado, nunca escoitara falar do concepto MINIMAX, e creo que é moi importante e debemos telos en conta como futuros docentes. Estou moi de acordo cos principios de personalización/contextualización, imaxinación e memoria e gustáronme moito os exemplos que nos ensinou a docente, que obviamente vou utilizar nun futuro xa que son súper fáciles de facer. Iso si, as fotos que utilicemos temos que escollelas ben, non vale calquera. Por exemplo, como nos ensinou Luz na clase, para o xogo Show and tell é moito mellor unha foto persoal e ao mesmo tempo sinxela, a cal de pe a facer moitas preguntas e, no caso de xogar a crear unha historia, o mesmo, ten que ser unha foto que poida ter moitos camiños e posibilidades. O mesmo ocorre cos role play, se os alumnos/as teñen obxectos físicos, será moito máis motivante e divertido para eles que se teñen que imaxinar que hai algo. Con respecto ao Brainstorm, estou moi a favor desta estratexia, xa que me parece unha boa táctica sobre todo para recordar e practicar vocabulario. Ademais son xogos moi simples que se poden adaptar a calquera curso poñéndolle máis ou menos dificultade ao asunto. Por exemplo, o xogo do alfabeto e das listas faríao cos máis pequenos xa que non teñen moita dificultade e as actividades de adiviñar ou recordar unha historia para os máis maiores con máis nivel.

Outras actividades que non coñecía e me gustaron moito foron os tests de personalidade “chorras”, o xogo de escoller entre dúas opcións e explicar o por que e, sobre todo, o de debuxar unha cara triste ou sorrindo no encerado. Esa actividade encantoume, parece mentira que un xogo tan simple poida dar para tanto, porque aparte de utilizar vocabulario tamén teñen que usar tempos verbais diferentes.

En resumo, foi unha sesión da que me levo moitísimos recursos, consellos, xogos e actividades a realizar nas miñas futuras clases. Penso que todo o que nos ensinou Luz foi moi interesante, sobre todo a multitude de xogos, que son unha forma de divertirse na clase e ao mesmo tempo aprender.

Luz: 1ª actividade

ACTIVIDADE: Simulación dun mercado na clase

Materia: Segunda lingua estranxeira: francés

Curso: 3º ESO
Tempo: 50 minutos

Estariamos ao final da unidade de alimentos e tendas, co vocabulario, gramática e aspectos funcionais e culturais correspondentes a esta unidade vistos:

-Vocabulario: alimentos (pomme, fromage, poulet, baguette...) e tendas (pâtisserie, boulangerie, boucherie, épicerie...).

- Gramática: verbos (acheter, payer, vouloir, coûter), partitivos (du, de l’, de la, des).

- Aspectos funcionais: diálogos característicos do mercado (je voudrais..., combien ça coûte...?).

- Aspectos culturais: horarios comerciais e hábitos de compra nun mercado.

Antes de comezar a actividade, que sería un role play dun mercado de comida, faría unha actividade de brainstorming para recordar entre todos/as o vocabulario que imos necesitar para realizar a actividade. No encerado escribiría catro columnas coas tendas que vai haber na simulación (carnicería-charcutería, panadería-pastelería, froitería e peixería). Os alumnos deberán ir dicindo rapidamente produtos que se compren en cada unha das tendas. 

Despois, para facer catro grupos diferentes daríalle unha folla a cada alumno cunha cor diferente, así, os que teñan a cor laranxa son un grupo, os que teñan a cor azul outro grupo, etc. Ademais, cada cor terá asinada unha tenda. Mentres se van poñendo en grupos, colocaría unha mesa en cada esquina da clase como se fose unha das distintas tendas de comida. Logo, daríalle a cada grupo diñeiro de mentira e fotos de comida para que sexa un pouco máis real. 

Por último, mentres se poñen de acordo en quen empeza como vendedor e quen son os clientes, colgaría na parede por toda a clase uns papeis escritos con frases en francés necesarias para a comunicación nun mercado (Je voudrais un/a..., Bonne journée!, Combien ça coûte?...,Cela coûte..., Merci beaucoup!...). A docente iría observando pola clase a tódolos grupos e marcaría os tempos para que os alumnos/as cambien de tenda e de rol. 

Para cerrar a actividade, podería facerlles preguntas sobre o que compraron, porque o compraron, canto lle costou, etc. ou podería propor unha especie de debate onde lles preguntaría se lles pareceu complicado ou se non, se cren que serían capaces de comprar nun país de fala francesa ou se é moi diferente ou pouco a comprar en España.

Con esta actividade estaríase practicando a competencia en comunicación lingüística, a competencia matemática e competencias básicas en ciencia e tecnoloxía e a competencia social e cívica.

Ana: 1ª reflexión

A primeira sesión que tivemos con Ana encantoume, a verdade é que daban ganas de ser xa docente por como nos falaba e nos transmitía a súa felicidade sendo profesora. Nótase que ten unha gran experiencia e que nos vai axudar moitísimo a levar unha clase e a ensinar multitude de actividades e recursos. Como xa dixen na entrada anterior para Luz, por fin temos profesoras de instituto que poidan compartir con nos a súa experiencia e contarnos a súa verdade do día a día nun instituto. Isto é o que levabamos esperando dende Setembro, meternos de cheo na profesión e aprender a como levar unha clase, que actividades ou recursos propoñer aos alumnos/as, etc.

En xeral, gustáronme todas as actividades que nos ensinou a docente de comprensión oral e penso que practicamente todas son moi útiles e fáciles para levar a cabo na clase. Ademais, moitas delas pódense adaptar a cada grupo dependendo no nivel que teñan e, algo moi importante, é que a maioría son reutilizables para calquera momento.

As actividades coas que comezamos a clase, tanto “The chain of…” e “The paper ball” xa as coñecía, pero non a puxera en práctica nin na pouca experiencia docente que teño nin, que eu recorde, ningún profesor a fixo cando eu era alumna de instituto. Parécenme ambas boas actividades para os primeiros días do curso ou para comezar unha clase con estudantes que non coñeces. Este tipo de actividade é unha boa táctica para quedarte cos nomes de cada alumno/a e saber tamén algunha información persoal sobre eles. Así mesmo, gracias a estes xogos pódese facer unha primeira avaliación inicial da lingua estranxeira sen que se dean de conta, xa que se pode observar quen fala perfectamente, a quen lle costa un pouco máis, quen ten vergonza de falar en público, quen non... Nun futuro próximo, xa mesmo nas prácticas que realicemos en Febreiro, espero poder facer estas actividades cos alumnos/as os primeiros días para así coñecelos un pouco e ter unha boa entrada, xa que penso que este tipo de actividades gústanlle e son divertidas para os rapaces e rapazas. Ademais, penso que como docente coñecer aos teus alumnos/as é algo primordial para ter unha relación máis achegada con eles e así levar unha clase dinámica onde todos, dentro do posible, estean a gusto. A desvantaxe que ten ser docente de francés para realizar estes xogos é que os alumnos/as teñen normalmente un nivel baixo do idioma ou son principiantes, polo que non serían capaces de dicir moitas cousas en francés, sobre todo en 1º e 2º da ESO.

Gustoume facer un repaso sobre os termos exercicio, actividade, tarefa e proxecto e, sobre todo, dar algúns exemplos de cada un deles. Con respecto aos exercicios, como son en teoría o máis aburrido e o máis fácil de facer eles sos, eu mandaríaos sempre de deberes para casa, porque como comentamos na clase, os 50 minutos penso que hai que rendibilizalos ao máximo e intentar facer actividades que os estudantes non fagan na casa, como falar e escoitar na lingua estranxeira. Ademais, na miña opinión, estar a metade da clase corrixindo exercicios non é a mellor maneira de aprender e practicar unha lingua. Falando un pouco do problemático tema dos deberes, creo que estes son bastante importantes para os estudantes, non digo que haxa que mandar 10 páxinas de exercicios todos os días, pero si algunha cousa que se dera anteriormente na clase para estar en contacto coa lingua estranxeira non soamente nas horas obrigatorias no instituto. Un alumno/a normal ao que en teoría non lle interesan moito os idiomas, non vai repasar, practicar ou facer algo relacionado coa lingua estranxeira se ti non lle mandas. Con respecto aos proxectos, gustoume moito que Ana nos falara deles e nos aconsellara non facelos ata ter algo de experiencia, a verdade é que este tipo de consellos agradécense moitísimo porque nós, ao non ter case experiencia, non sabemos como levar este tipo de cousas, cando deberiamos facelo ou cando non, se é mellor colaborar soamente, etc. Ademais, penso que os proxectos son algo bastante difícil de levar que require un gran traballo detrás e, se non tes unha experiencia, pódeseche ir das mans ou non saírche como te esperabas polo que acabas frustrado. Aínda así, estou moi a favor de traballar por proxectos e penso que aos alumnos/as gústalle facer este tipo de cousas reais onde podan ver que o seu traballo ten os seus frutos. Espero que nun futuro se son docente poida levar a cabo proxectos cos meus alumnos/as ou participar en moitos deles como o que nos ensinou Ana que se levou a cabo no instituto IES Carlos Casares “As estrelas máis estrelas de todas as estrelas”.

Tamén foi moi interesante falar da motivación especialmente intrínseca, é dicir, que o alumnado faga algo porque de verdade lle gusta ou lle interesa e non unicamente para aprobar ou non ser castigados. Na miña opinión, a motivación nos adolescentes é algo bastante difícil de conseguir que soamente os bos docentes con moito traballo detrás conseguen, xa que moitos deles van ao instituto ou estudan por obrigación. Aínda así, estou de acordo cos factores de Malone e Lepper, para que a motivación intrínseca aumente, os docentes teñen que preparar actividades que sexan retos para os estudantes, que lle produzan curiosidade e ao mesmo sentan que teñen o control, que se recoñeza o seu traballo e que haxa traballo cooperativo ou competición sa. Con respecto a este último factor, quedeime co detalle que nos dixo a docente de darlle de vez en cando caramelos, chocolatinas, etc. aos alumnos que gañen. Gustoume a idea e penso facelo se algún día son profesora, porque parece unha parvada pero creo que daría bastantes bos resultados.

Outro punto moi interesante foron as actividades de recepción/comprensión tanto oral como escrita segundo o input, onde a docente compartiu con nós algúns exemplos. Sexa un ou outro o que temos que ter claro é que debe ter sempre un propósito e debémoslle facilitar as cousas ao alumnado. Antes de facer unha escoita debemos comentar de que se trata ou que teñen que facer porque senón moitos estarán perdidos ou farán unha especie de quiniela. Ademais, hai que ter en conta tamén a diversidade e, a verdade, até agora nunca o pensara nin o vira, pero gustoume a idea de facer diferentes actividades co mesmo input.

Por último, outro tema tratado na clase foi o ditado, pero non sabía que existían tantos tipos de ditados e tan “divertidos” comparados co de toda a vida. Penso que os ditados teñen moitos beneficios e son moi bos para as clases de idiomas, ademais, se se fan dentro dunha actividade amena como son as cancións moito mellor. Tamén temos que ter en conta o nivel do alumnado, xa que cos máis pequenos poderase usar o Picture dictation e cos máis maiores o de tomar notas.

En resumo, foi unha clase moi útil e dinámica, con moitos consellos, actividades e recursos que apuntar. Espero que as demais sexan así de interesantes e nos sirvan tanto como esta para o noso futuro docente.

TAREFA

Ler no Diccionario virtual Cervantes (cvc.cervantes.es) as entradas correspondentes a

-          Actividad comunicativa: actividad de aprendizaje concebida para que los alumnos aprendan a comunicarse usando la lengua.

-          Actividad de aprendizaje: todas aquellas acciones que realiza el alumno como parte del proceso instructivo que sigue, ya sea en el aula de la lengua meta o en cualquier otro lugar

-          Actividad de práctica controlada: actividad de aprendizaje en la que los alumnos deben seguir con cierta fidelidad un texto o modelo lingüístico y el profesor controla el grado de corrección.

-          Actividad de práctica libre: aquella en la que los aprendientes deben usar de modo creativo los conocimientos o destrezas que han sido presentados y practicados previamente.

-          Actividad posibilitadora: actividades de aprendizaje que se realizan en el marco del enfoque por tareas y que se conciben como fases preparatorias de la tarea final.

-          Actividad de la lengua: tareas que las personas realizamos con el lenguaje natural con el fin de alcanzar unos objetivos concretos.

-          Actividades y estrategias de comprensión: actividades de la lengua relacionadas con escuchar o leer que realizan los alumnos utilizando unas competencias y desarrollando unos procesos lingüísticos de comprensión auditiva o lectora, con el propósito de alcanzar unos objetivos concretos

-          Actividades y estrategias de expresión: actividades de la lengua relacionadas con hablar o escribir que realizan los alumnos utilizando unas competencias y desarrollando unos procesos lingüísticos de expresión oral o escrita, con el propósito de alcanzar unos objetivos concretos.

-          Actividades y estrategias de interacción: actividades de la lengua en la que dos alumnos se van turnando en sus papeles de emisor y receptor y van construyendo una conversación o un texto escrito.

-          Actividades y estrategias de mediación: actividades de la lengua en las que el usuario actúa como intermediario o mediador entre otras personas que no pueden comunicarse de forma directa.